Morrissey'i severim, hatta Morrissey'i seveni de severim. Colin Meloy da Moz sevgisi hat safhada olan bir biladerim, hatta Moz şarkılarını coverladığı Colin Meloy sings Morrissey isimli bir çalışması da mevcut. Bildiğim kadarıyla Meloy'un ilk solo albümü. Her ne kadar o çalışma genel olarak bende çalışmasa da o albümün en güzel yorumu olduğunu düşündüğüm Everyday Is Like Sunday'ı, zaman zaman dinlerim. Colin Meloy ile girizgahı yaptık, The Decemberists ile devam edelim. The Decemberists müzik klasörümün içinde bütün albümleriyle yer almış bir grup değil, beğendiğim birkaç şarkısı vardır lakin hiçbir zaman sıkı bir takipçileri olmadım. En basitinden "ne yapmış benim Colin Meloy biraderim, ah ulan yine unuttuk herifleri iyi mi" diye ağlayıp, hayatı bu şekilde zindan etmem kendime. Yani The Decemberists en sevdiğimiz grup değil lakin sevdiğimiz, takdir ettiğimiz şarkıları olan bir grup. Bu albümle de Down By The Water ve Rox In The Rox isimli iki güzel şarkıyı dinleyerek tanıştım, çok da güzel yaptım. Colin Meloy'un Morrissey ve The Smiths hayranlığından bahsettim; albümün adında da sanki İngiltere'den çıkmış en güzel albümlerden biri olan The Queen is Dead'e bir gönderme var gibi. Daha önce dinlediğim şarkılarına göre sanki bu albüm daha bir folk, country kokuyor gibi. Albümün sürprizi de REM'in gitaristi Peter Buck'ın üç şarkıda gruba eşlik ediyor olması. Bazı şarkılardaki mızıka tınıları Bob Dylan'ı hatırlattı. Dinlemeyeli uzun süre olmuş. Albüm Billboard 200 listesinde iki hafta boyunca bir numarada kalmış ki bu da gösterkiyor ki albümün güzelliği satış rakamlarına da yansımış. "2011'de iyi albüm yaptı yea, du bakalım" diyerek bitireyim.
No comments:
Post a Comment